Szukaj produktów w naszym sklepie
Szczepionki atenuowane zawierają żywy osłabiony szczep zarazka, natomiast inaktywowane zawierają zabite drobnoustroje. Jedne i drugie mają i wady i zalety, lekarz weterynarii powinien dobrać najbardziej korzystną biorąc pod uwagę stan zdrowia naszego kota oraz otoczenie w jakim żyje.
Szczepienie przeciw: Wirus panleukopenii (FPV) (atenuowany, bez adiuwantu), Wirus panleukopenii (inaktywowany, z adiuwantem lub bez), Wirus panleukopenii (atenuowany, bez adiuwantu, donosowo)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 8-9 tygodni, kolejna po 3-4 tyg., a ostatnia w wieku 16 tyg. lub później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia, a kolejna nie częściej niż co 3 lata
Komentarz:
Szczepienie zasadnicze. Atenuowanych szczepionek nie należy stosować w ciąży oraz u kotów zakażonych FeLV i/lub FIV. Szczepionki inaktywowane wydają się być bardziej wskazane w populacjach, w których panleukopenia nie występuje, ponieważ nie wiążą się z ryzykiem krążenia zarazka wśród zwierząt lub odzyskania przez niego zjadliwości. Szczepionki donosowe nie są wystarczająco skuteczne przy dużym narażeniu na zakażenie, gdzie do kontaktu z zarazkiem może dojść zaraz po zaszczepieniu.
Dostępne rodzaje szczepionek:
- szczepionki żywe atenuowane - zawierają osłabiony (niezjadliwy) parwowirus kotów (wirus panleukopenii) bez adiuwantu. Zalety: szybki rozwój odporności poszczepiennej, wyższe prawdopodobieństwo zapewnienia wystarczającej odporności. Odporność po szczepieniu zarazkiem atenuowanym utrzymuje się przez co najmniej 7 lat. Tam, gdzie FPV nie występuje nie powinno stosować się szczepionek atenuowanych.
- szczepionki (zabite) inaktywowane - zawierają adiuwant. Wymagają dwóch dawek w odstępie 3-4 tygodni, a odporność pojawia się po drugiej dawce. Korzystniejsze u dziko żyjących kotów oraz kotek ciężarnych, u których preparaty atenuowane nie są zalecane (ryzyko zakażenia i uszkodzenia płodu). Odporność po szczepieniu zarazkiem inaktywowanym utrzymuje się co najmniej 7,5 roku.
Szczepienie przeciw: Herpeswirus (FHV-1) (atenuowany, bez adiuwantu), Herpeswirus (inaktywowany, z adiuwantem)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 8-9 tygodni, kolejna po 3-4 tyg., a ostatnia w wieku 16 tyg. lub później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia, a kolejna nie częściej niż co 3 lata
Komentarz:
Szczepienie zasadnicze. Preparaty z atenuowanymi wirusami zawierają zawsze FHV-1 i FCV, często również z innymi zarazkami. Po szczepieniu donosowym nierzadko obserwuje się zapalenie górnych dróg oddechowych.
Szczepionki przeciwko FHV-1, jak i kaliciwirusowi kotów nie zapewniają tak skutecznej ochrony, jak w przypadku panleukopenii.
Dostępne rodzaje szczepionek:
- szczepionki żywe atenuowane - zawierają nieznacznie osłabionego herpeswirusa kotów (wirusowe zapalenie nosa i tchawicy), bez adiuwantu. szczepy atenuowane zachowują pewną chorobotwórczość i mogą wywołać chorobę u kota w przypadku np. zlizania resztek preparatu ze skóry i sierści.
- szczepionki (zabite) inaktywowane - wykazano obecność przeciwciał przez 3 lata po podaniu szczepionki.
Szczepienie przeciw: Kaliciwirus (FCV) (atenuowany, bez adiuwantu), Kaliciwirus (inaktywowany, z adiuwantem)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 8-9 tygodni, kolejna po 3-4 tyg., a ostatnia w wieku 16 tyg. lub później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia, a kolejna nie częściej niż co 3 lata
Komentarz:
Szczepienie zasadnicze. Preparaty z atenuowanymi wirusami zawierają zawsze FHV-1 i FCV, często również z innymi zarazkami. Po szczepieniu donosowym nierzadko obserwuje się zapalenie górnych dróg oddechowych.
Szczepienie przeciw: Wirus wścieklizny (rekombinowany wirus ospy kanarków, bez adiuwantu)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka nie wcześniej niż w 12. tygodniu życia, a kolejna rok później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 12 miesięcy
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Wskazane jest coroczne podawanie dawki przypominającej
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe, chyba, że jest wymagane przepisami prawa (np. transport zwierząt) lub kot bytuje na terenie endemicznego występowania wścieklizny.
Szczepienie przeciw: Wirus wścieklizny (inaktywowany, z adiuwantem, są produkty dające 1,3 lub 4-letnią odporność)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka nie wcześniej niż w 12 tygodniu życia, a kolejna rok później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 12 miesięcy
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Dawki przypominające podawać zgodnie ze wskazaniami producenta
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe, chyba, że jest wymagane przepisami prawa (np. transport zwierząt) lub kot bytuje na terenie endemicznego występowania wścieklizny.
Szczepienie przeciw: Wirus białaczki (FeLV) (rekombinowany wirus ospy kanarków, bez adiuwantu, w USA do podawania przezskórnego, wszędzie indziej iniekcyjna)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 10-13 tygodni, a kolejna 3-4 tyg. później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia, następnie nie częściej niż co 3 lata w przypadku kotów mających stały kontakt z zarazkiem
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe. W USA rekombinowana szczepionka w dawce 0,25 ml może być podawana jedynie przezskórnie z użyciem odpowiedniego aplikatora. Należy szczepić jedynie koty niezakażone wirusem białaczki. Badanie pod tym kątem przed szczepieniem powinno być obowiązkowe.
Szczepienie przeciw: Wirus białaczki (inaktywowany, z adiuwantem), Wirus białaczki (rekombinowane białko podjednostkowe, z adiuwantem)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 10-13 tygodni, a kolejna 3-4 tyg. później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia, następnie nie częściej niż co 3 lata w przypadku kotów mających stały kontakt z zarazkiem
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe. Należy szczepić jedynie koty niezakażone wirusem białaczki. Badanie pod tym kątem przed szczepieniem powinno być obowiązkowe.
Szczepienie przeciw: Wirus niedoboru immunologicznego (FIV) (z adiuwantem)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Wymagane są 3 dawki: pierwsza w wieku 8 tygodni, a dwie kolejne co 2-3 tyg.
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Wymagane są 3 dawki co 2-3 tygodnie
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Jedna dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień kocięcia. Koty mające stały kontakt z zarazkiem doszczepiać następnie co roku
Komentarz:
Szczepienie niezalecane. Indukuje ono przeciwciała nie do odróżnienia od tych pojawiających się po infekcji FIV, co uniemożliwia serologiczną diagnostykę tego zakażenia przez co najmniej rok po szczepieniu.
Szczepienie przeciw: Wirus zakaźnego zapalenia otrzewnej (FIP) (atenuowany, bez adiuwantu, donosowo)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 16 tygodni, a kolejna 3-4 tyg. później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Producent zaleca coroczne doszczepianie
Komentarz:
Szczepienie niezalecane. Według nielicznych wyników badań jedynie koty bez przeciwciał koronawirusowi w momencie szczepienia mogą rozwinąć pewien stopień odporności.
Szczepienie przeciw: Chlamydophila felis (żywy, niezjadliwy szczep, bez adiuwantu), Chlamydophila felis (zabity szczep, z adiuwantem)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Pierwsza dawka w wieku 9-10 tygodni, a kolejna 3-4 tyg. później
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Dwie dawki w odstępie 3-4 tygodni
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Koty stale narażone na zachorowanie wskazane jest doszczepiać co roku
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe. Najlepiej stosować je jako element programu zwalczania w skupiskach kotów, w których potwierdzono występowanie choroby wskutek tego zakażenia. Przypadkowe podanie szczepionki do worka spojówkowego może wywołać kliniczne objawy zakażenia. Szczepionki mogą wywołać reakcje niepożądane (nadwrażliwość).
Szczepienie przeciw: Bordetella bronchiseptica (żywy szczep niezjadliwy, bez adiuwantu, donosowo)
Pierwsze szczepienie kociąt (≤ 16 tyg.): Jedyna dawka w wieku 8 tygodnii donosowo
Pierwsze szczepienie kotów starszych (> 16 tyg.): Jedyna dawka donosowo
Zalecenia dotyczące podawania kolejnych dawek szczepionki: Koty stale narażone na zachorowanie wskazane jest doszczepiać co roku
Komentarz:
Szczepienie dodatkowe. Można je rozważyć, gdy koty są szczególnie narażone na zakażenie.
Szczepienie przeciw: Giardia (zabita, z adiuwantem) - obecnie już niedostępna. Szczepienie niezalecane.
Podsumowując, według WSAVA, harmonogram szczepień wygląda następująco:
Plan szczepień może różnić się jeżeli nasz kociak ma być niewychodzący, wtedy szczepienia zasadnicze zaleca się wykonać:
Jeśli kot może otrzymać szczepienia zasadnicze jedynie raz w swoim życiu, to najlepiej wykonać je w wieku co najmniej 16 tygodni, gdyż wtedy odpowiedź immunologiczna będzie najsilniejsza.
Jedna dawka podawana jest zazwyczaj w schroniskach, fundacjach ze względów finansowych. Timon został zaszczepiony przeciwko chorobom zakaźnym właśnie w 16. tygodniu swojego życia, wtedy go jeszcze nie znaliśmy :) Kolejną dawkę dostał 1,5 roku później, kiedy okazało się, że tak bardzo chce wychodzić na dwór, że nie da się go powstrzymać, a trzy tygodnie później zaszczepiliśmy go przeciwko wściekliźnie. Szczepienia powtórzyłam za rok, rok przerwy i powtórka szczepień, chciałam, żeby Timon był bezpieczny... szkoda, że żaden weterynarz nie zwrócił uwagi, że to za często, a ja niestety wtedy nie miałam takiej wiedzy. Także wniosek nasuwa się jeden zanim wybierzecie się do weterynarza zaczerpnijcie sami najpierw trochę informacji, chociaż pewnie z lekarzami leczącymi ludzi jest podobnie, taka dygresja.
Przeciwko wściekliźnie zaleca się (jeśli w ogóle) zaszczepić pierwszy raz między 14 a 16 tygodniem życia, następnie za rok, odporność utrzymuje się ok. 3 lata.
Należy unikać szczepienia kotek w ciąży, zarówno szczepionkami atenuowanymi, jak i inaktywowanymi. Jeśli zwierzę było zaszczepione wcześniej szczepionką inaktywowaną to nie można następnie zastosować szczepionki atenuowanej przeciwko tej samej chorobie.
Dokumentacja medyczna
Podczas wizyty i po podaniu szczepionki, lekarz weterynarii powinien odnotować w książeczce zdrowia pacjenta następujące informacje:
W niektórych krajach istnieje prawny wymóg załączania specjalnych wklejek i znaczków do szczepionek, które ułatwiają gromadzenie informacji. Znajduje się na nich nazwa szczepionki i producent, nr serii oraz data przydatności szczepionki. Na datę przydatności warto zwrócić uwagę, mój kiciulek raz dostał przeterminowaną szczepionkę o miesiąc, może to tylko miesiąc, ale kiedy się tego dopatrzyłam byłam wściekła. Pomimo, że raczej przeterminowanie nie miało wpływu, to była to ostatnia szczepionka w jego życiu.
Wszystkie reakcje niepożądane, jeśli takie wystąpiły po szczepieniu, powinny być zgłoszone, a najlepiej zanotować sobie w książeczce, żeby pamiętać na przyszłość i w razie potrzeby poinformować weterynarza. Również w interesie innych pacjentów dobrze jest zgłosić działania niepożądane, a lekarz weterynarii powinien zgłosić to do producenta lub do Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (http://dzialanianiepozadane.urpl.gov.pl/dn-info).
Na podstawie:
1. Zalecenia do Szczepień Psów i Kotów oprac. przez Zespół do Spraw Szczepień Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt, 2007
2. Guidelines for the Vaccination of Dogs and Cats compiled by the Vaccination Guidelines Group of the World Small Animal Veterinary Association, 2010
3.Kliczkowska K., Sapierzyński R., Mięsaki poiniekcyjne u kotów - przegląd aktualnego piśmiennictwa, Życie Weterynaryjne 2013, 88 (1)
kalendarz szczepień kota, szczepienie kota
2017-05-22
ul. Owcza 17a, 91-504 Łódź
NIP: 726-101-95-16
Santander
86 1090 2705 0000 0001 5312 7450
Dziękujemy
Wszelkie prawa zastrzeżone. 2017-2024. Polityka prywatności serwisu
Created by 
simplySMART
